Superniania kontra trzyletni Antoś. Jak telewizja uczy wychowywać dzieci
Choć Konwencja o prawach dziecka obowiązuje w Polsce od ponad trzydziestu lat, społeczna pozycja dzieci wciąż znajduje wyraz w powiedzeniu "dzieci i ryby głosu nie mają", a przekonanie, że "jeden klaps jeszcze nikomu nie zaszkodził", jest nadal bardzo często spotykane. Dyskryminacja ze względu na młody wiek jest uważana za stan tak oczywisty, ponadczasowy i naturalny, jak kiedyś seksizm. Badając popularne programy rozrywkowe poświęcone wychowywaniu dzieci i rozmawiając z ich uczestnikami, Anna Golus pokazuje, w jaki sposób telewizja odzwierciedla i reprodukuje kulturę, która lekceważy i uprzedmiotawia osoby niepełnoletnie oraz wspiera oparte na przemocy wzorce relacji. Przyjmując perspektywę dzieci, autorka pokazuje, jak udział w tych programach i propagowane w nich metody wychowawcze szkodzą młodym ludziom i utrwalają ich niski status w rodzinie i społeczeństwie. Czas pozbyć się karnego jeżyka i zacząć traktować dzieci podmiotowo.Podmiot odpowiedzialny za ten produkt na terenie UE
WYDAWNICTWO KRYTYKI POLITYCZNEJWięcejAdres:
ul. Foksal 16/2p.Kod pocztowy: 00-372Miasto: WarszawaKraj: PolskaAdres email: redakcja@krytykapolityczna.pl
Tytuł
Superniania kontra trzyletni Antoś
Wydawnictwo
Wydawnictwo Krytyki Politycznej
Kategoria
Literatura
Literatura faktu, reportaż
Potrzebujesz pomocy? Masz pytania?Zadaj pytanie a my odpowiemy niezwłocznie, najciekawsze pytania i odpowiedzi publikując dla innych. 
