Pamiętnik antybohatera i inne utwory

Opis od wydawcy

W tym wyborze znajdziemy dwa opowiadania, jedną mikropowieść i wiersze Kornela Filipowicza.

Wrócił do pisania poezji w latach osiemdziesiątych, ale sam nie chciał nazywać tych utworów wierszami, wolał traktować je jako prozę wierszowaną. Niewola ożyła w ostatnim czasie, krążyła po internecie. Mikropowieść Pamiętnik antybohatera z 1961 roku dzisiaj zyskuje nowe znaczenia. W Egzekucji w zoo zwracają uwagę niezwykłe portrety zwierząt, nawet życie muchy u Filipowicza warte jest namysłu, jak w Ostatnim słowie oskarżonego. A opowiadanie Nike to sen o wolności i nadziei. Te utwory wchodzą w sam środek dzisiejszych sporów i lęków. Czyta się je tak, jakby były pisane dla nas, bo jak się okazuje, Filipowicz dobrze nas znał.

Notatka o autorze

Kornel Filipowicz (1913-1990) był polskim prozaikiem, działaczem lewicowych organizacji ZMS i MOPR oraz współredaktorem lewicowego miesięcznika "Nasz Wyraz" (1936-1939). W czasie okupacji pracował w kamieniołomach i współpracował z konspiracyjną grupą Polska Ludowa. Aresztowany w 1944, trafił do obozów Gross-Rosen i Oranienburg. W swoich utworach często nawiązywał do doświadczeń z II wojny światowej, m.in. w debiutanckim tomie Krajobraz niewzruszony (1947) i cyklu powieściowym Nauka o ziemi ojczystej.

Filipowicz był mistrzem krótkich form prozatorskich, takich jak mikropowieści i opowiadania, np. Profile moich przyjaciół (1954), Ciemność i światło (1959), Romans prowincjonalny (1960), Pamiętnik antybohatera (1961), czy Śmierć mojego antagonisty (1972). Współpracował z Tadeuszem Różewiczem nad scenariuszami do filmów, m.in. Miejsce na ziemi (1960) i Głos z tamtego świata (1962).