Myśl strategiczna Juliana Corbetta
W ostatnich dekadach XIX wieku gwałtowny postęp w technologii militarnej i złowieszcze zmiany w globalnym krajobrazie politycznym zmusiły narody do ponownego przemyślenia strategii, a marynarki wojenne do zmierzenia się z problemem przygotowania swojego korpusu oficerskiego do przyszłych wojen. Procesy te bardziej niż kiedykolwiek wymagały solidnej bazy teoretycznej, ponieważ istniało niewiele współczesnych konfliktów, które mogłyby wpłynąć na rozwój doktryny taktycznej i operacyjnej, nie mówiąc już o koncepcjach strategicznych. United States Naval War College został założony w 1884 roku, aby zająć się tymi kwestiami, zanim Amerykanie zbudowali nową marynarkę wojenną. W przypadku Wielkiej Brytanii problem potęgowała wyjątkowa natura imperialnego państwa morskiego, rozproszonego zbioru kolonii, dominiów, nieformalnych stref ekonomicznych i rynków, połączonych morską i podmorską komunikacją telegraficzną. Cały system zależał od kontroli linii komunikacyjnych, podtrzymywanej przez potęgę morską. Podczas gdy wielu zajmowało się taktycznym wpływem nowych technologii, a niektórzy przyjęli nowe modele strategiczne, Julian Corbett poszedł znacznie dalej.
O autorach:
Dr Anna Kochnowska. Absolwentka anglistyki i nauk politycznych w Uniwersytecie Śląskim. Adiunkt w Instytucie Bezpieczeństwa i Informatyki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.
Prof. dr hab. Roman Kochnowski. Politolog i historyk, obecnie dziekan Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, jest także kierownikiem Katedry Bezpieczeństwa Militarnego na tejże uczelni. Jego pole badawcze obejmuje militarne dzieje Austrii i Niemiec w XX stuleciu, jak i współczesne problemy wojskowości tych krajów. Jest autorem 8 monografii oraz ponad 100 artykułów, przyczynków oraz recenzji naukowych i popularnonaukowych.
Prof. dr hab. kmdr por. (rez.) Krzysztof Kubiak. Absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. Przez niemal dwie dekady związany z wyższym szkolnictwem wojskowym. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się przemocą militarną w stosunkach międzynarodowych, ze szczególnym uwzględnieniem okresu po II wojnie światowej, przemianami w obrębie sztuki wojennej, szeroko rozumianą nautyką, a także architekturą bezpieczeństwa obszarów polarnych.