Krótki zarys szermierki na szable
Każdy system szermierki jest dobrym, ale umieć go potrzeba — najłatwiejszym zaś do wyuczenia się, jest zawsze system prosty i zrozumiały. Są to właśnie zalety, którymi metoda niniejsza poszczycić się może, a przyznać jej to musi każdy, kto miał sposobność bliżej ją poznać. Pokusiłem się więc tutaj o jej opisanie w nadziei, że przysłużę się może niejednemu z kolegów szermierzy. Wielu wyrażeń technicznych umyślnie nie spolszczyłem, bo chodzi mi o zrozumiałość, nie o słowa; zresztą, nie czuję w sobie powołania ani odwagi do tworzenia nowych wyrazów: pozostawiam to zdolniejszym od siebie. Autor, porucznik dyplomowany Wojska Polskiego, nauczyciel szermierki i gimnastyki przedstawia metodyczne założenia treningu szermierki szablą według systemu włoskiego. System ten obowiązywał na początku XX wieku na kursach wojskowych dla nauczycieli szermierki i gimnastyki. Prezentowane na łamach tej publikacji techniki można porównać do staropolskiej sztuki walki szablą. Dotyczy to przede wszystkim ruchu i cięć z nadgarstka, pchnięć oraz niektórych elementów walki. Zaletą tej książki było niewątpliwie to, że autor nie stosował terminologii niemieckiej, włoskiej i francuskiej, a posługiwał się odpowiednikami w języku polskim. Popularność książki Józefa Żytnego spowodowała, że została ona wznowiona w 1908 roku we Lwowie nakładem Związku Polskich Gimnastycznych Towarzystw Sokolich, a obecnie oddajemy ją w ręce Czytelników w ramach programu "Ochrony zabytków piśmiennictwa sportowego"Tytuł
Krótki zarys szermierki na szable
Potrzebujesz pomocy? Masz pytania?Zadaj pytanie a my odpowiemy niezwłocznie, najciekawsze pytania i odpowiedzi publikując dla innych. 
