Icebreaker

Icebreaker jest historią dwójki skupionych na swojej zawodowej karierze studentów- Anastasii , która jest łyżwiarką figurową i marzy o występie na mistrzostwach stanowych i Nathana- hokeisty, chłopaka od dziecka zakochanego w NHL. Gdy pewnego dnia przez czyjś niezbyt mądry żart łyżwiarze i hokeiści muszą dzielić ze sobą lodowisko nie są zachwyceni, delikatnie mówiąc. Nasza bohaterka zdecydowanie nie przepada za śmigającym po tafli za małym krążkiem osobnikami płci przeciwnej , z kolei on za wszelką cenę chce udowodnić, że zasługuje na miano lidera drużyny. Ale.. jak to się stało, że para została na siebie skazana? Wszystko zaczęło się od wypadku, któremu uległ partner panny Allen , Aaron. W tej sytuacji młody Hawkins zmuszony był go zastąpić i choć początkowo pozwalał sobie na bycie złośliwym z czasem odkrył, że kobieta wcale nie jest tak irytująca jak początkowo sądził, ona zaś przekonała się ,że stereotypy są bardzo bardzo krzywdzące. Przyznam się do tego ,że zanim sięgnęłam po tę książkę przeczytałam mnóstwo skrajnie różnych opinii - od pełnych zachwytu peanów na temat Nate'a po takie w których pisano ,że książka okrutnie kogoś zmęczyła. Sama uważam ją za średnią, a to dlatego,że prócz poruszania ważnych tematów takich jak zaburzenia odżywiania, potrzeba kontroli czy terapia psychologiczna a także osoby z niepełnosprawnościami i bardzo przyjemnego języka znalazłam też kilka minusów. Przede wszystkim zbyt dużo scen erotycznych, nic nie wnoszących do fabuły oraz ciągłe imprezy- doprawdy jako osoba w miarę obeznana z tematem , po przesłuchaniu setek wywiadów jestem w stanie stwierdzić, że sportowcy rzadko pozwalają sobie na kompletny luz , ponieważ grafik ich codziennych zajęć, treningi i zobowiązania wynikające z kontraktów ze sponsorami nie pozwalają na takie zachowanie Dawno też nie spotkałam tak irytującej bohaterki. Ana cały czas mówiła o tym, że planuje najdrobniejszy szczegół swojego życia, a jednocześnie przez cały niemal czas piła alkohol a na treningi przychodziła będąc.. wczorajsza. Poza tym jej powód dla którego odtrącała Nathana odcylował na granicy absurdu - nie lubiła go bowiem dlatego, że był hokeistą. Nie wyobrażam sobie skreślania kogokolwiek dlatego, że robi coś co kocha. Nate natomiast bardzo mi się spodobał z racji tego, że nie epatował zbytnio swoją pozycją czy pewnością siebie , a był niesamowicie opiekuńczy i kochany. Sama fabuła była ciekawym pomysłem z nieco gorszym wykonaniem, ponieważ momentami bardzo się przyciągała i była przewidywalna. Mimo wszystko zachęcam do przeczytania powieści, by wyrazić o niej własną opinię, a ja dam szansę autorce w kolejnej odsłonie.