Czarna księga

Popis literackiego kunsztu autora Kwartetu aleksandryjskiego - kanonada szokujących epizodów, brawurowy styl, istne tsunami obsceniczności i mrocznych tajemnic

Herbert Śmierć Gregory zniknął, pozostawiając po sobie w obskurnym londyńskim hotelu dziennik, który znalazł początkujący pisarz Lawrence Lucifer. Notatki te opisują barwną grupę osobników: intelektualistów pławiących się w zdeprawowanej egzystencji, literatów i artystów opętanych miłostkami, chuciami oraz pragnieniem stworzenia czegoś nowego. Zaspokajają oni dzikie potrzeby – tak ciała, jak i umysłu – staczając się zarazem w mroczną otchłań…

Lawrence Durrell, napisawszy swoją kontrowersyjną debiutancką powieść Czarna księga, określił ją jako „oburęczną napaść na literaturę w wykonaniu młodego gniewnego lat trzydziestych”, za sprawą której po raz pierwszy usłyszał własny głos. Książka, napisana eksperymentalnym stylem właściwym ówczesnej epoce, jest jednak – za sprawą stylistycznej błyskotliwości i bezpardonowej przenikliwości – dziełem, które warto przeczytać także dziś ze względu na jego niekwestionowaną oryginalność.

„Popis dzikiej, namiętnej, wybornie krzykliwej, ostentacyjnej ekstrawagancji… Ociekający odważną erotyką, fertyczną makabrą, nierzadko też przednim humorem. Przede wszystkim zaś innowacyjny w zakresie stylu oraz słownictwa”.

„Observer”