Czary i czarty polskie wyd. 2

Opis od wydawcy

Czary i czarty polskie są dziełem bibliofila, zamiłowanego w poznawaniu dziejów kultury, a jej kuriozów i osobliwości specjalnie. Nie ostry umysł naukowca, lecz żyłka zbieracza, kolekcjonera, amatora białych kruków, magazynów starożytności, gabinetów figur woskowych, antykwarni, wszystkiego, co rzadkie, dziwne, tajemnicze, a przez to niepokojące i kuszące – ta żyłka była bodźcem ku wydaniu tej niesamowitej książki.

Z dość obszernej literatury dzieł dotyczących czarów powypisywał autor miejsca najciekawsze – i napisał przedmowę, ilustrującą dzieje czarownic i zabobonu w Polsce, same zaś Wypisy czarnoksięskie są próbą antologii polskiej literatury magicznej i zawierają przedruki z dzieł arcyrzadkich, stanowiących najczęściej białe kruki, a przez to szerszemu ogółowi bądź wcale, bądź bliżej nie znanych. Książka ta, której cechą zasadniczą jest brak tzw. metody naukowej w opracowaniu, jest zbiorem faktów i obrazów z historii czarnoksięstwa w Polsce.

Notatka o autorze

Julian Tuwim (1894-1953) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów, pisarzy i tłumaczy. Urodził się w Łodzi w rodzinie żydowskiej. Jego twórczość obejmuje różnorodne formy literackie, w tym poezję dla dorosłych i dzieci, dramaty oraz teksty satyryczne. Tuwim był członkiem grupy poetyckiej Skamander, która promowała nowoczesną poezję w Polsce.

Wielką popularność przyniosły mu wiersze dla dzieci, takie jak „Lokomotywa” i „Rzepka”, które do dziś cieszą się uznaniem wśród najmłodszych czytelników. Jego prace charakteryzują się humorem, lekkością stylu oraz bogatym językiem. Tuwim był także zaangażowany w działalność literacką i społeczną, a jego twórczość miała wpływ na polską kulturę międzywojenną oraz po II wojnie światowej.

Po wojnie Tuwim osiedlił się w Warszawie, gdzie kontynuował swoją działalność literacką. Zmarł 27 grudnia 1953 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki, który do dziś inspiruje kolejne pokolenia czytelników.